سطوح انتقال گرده جوش به فلز پایه
سطوح انتقال گرده جوش به فلز پایه
یکی از موارد مهم در جوشکاری که کمتر به آن توجه میشود، بحث سنگ زنی گرده جوش و کناره آن است. بر اساس استاندارد AWS بخش 5.24.41:
"All reinforcement shall blend smoothly into plate surfaces with transition areas free from undercut."
به این مضمون که کلیه سطوح انتقال گرده جوش به سطح فلز پایه باید بصورت نرم و بدون بریدگی کناره باشد. هدف اصلی در این مورد عدم وجود شیارها و سطوح انتقال با زاویه نامناسب میباشد.
متاسفانه اغلب مواقع این موضوع بدلیل نیاز به صرف هزینه و زمان نادیده گرفته شده و سنگ زنی انجام نمیگیرد. در صورتیکه جوش فقط تحت نیروهای استاتیک قرار بگیرد این موضوع چندان اهمیت ندارد.
اما در مواردی که جوش تحت بارهای دینامیکی باشد مسئله متفاوت بوده و وجود سطوح انتقال نامناسب جوش به فلز پایه و یا شیارهای روی گرده جوش مناطق جوانه زنی ترکهای خستگی شده و عمر قطعه را بسیار کوتاه میکنند.
لذا این موضوع باید توسط طراح و بازرس جوش کاملا بررسی گردد.
یکی از موارد مهم در گزارش بازرسی اعلام دقیق عیوب مشاهده شده میباشد. این موضوع در مورد بازرسی جوش با توجه به تعدد و تنوع عیوب و وجود عیوب نسبتا مشابه با ریشه ها و علل ایجاد متفاوت کار نسبتا وقت گیری است و برای تعیین دقیق عیب باید از توضیحات طولانی استفاده کرد مانند:
«ترک انجمادی طولی در فلز جوش» همانطور که مشاهده میشود با وجود این توضیحات هنوز عیب بطور کامل برای خواننده واضح نشده است.
برای تشریح بیشتر نیاز به ارائه تصویر از عیب داریم. استاندارد ISO 6520 برای حل این مشکل تدوین شده است. در این استاندارد عیوب بطور دقیقی دسته بندی- تعریف و کد گذاری شده اند. بطوریکه هر کد بطور واضحی نوع عیب- محل قرارگیری و شکل آنرا مشخص میکند.
این سیستم کدینگ شامل یک کد سه رقمی با دو رقم صفر برای گروه های اصلی، یک کد سه رقمی برای شاخه های اصلی و یک کد چهار رقمی برای شاخه های فرعی میباشد.
تعداد صفحات: 6
کتاب- بازرسی جوش-pdf در150 صفحه
بازرسی جوش چون علم جوشکاری همراه با گنج تخصصی بوده یعنی هر جوشکار ماهر در طی تاریخ درآمد زیادی داشت سبب شد که اسرار خود را از یکدیگر مخفی نمایند احتیاجات بشر به اتصالات مدرن سبک محکم و مقاوم در سالهای اخیر و مخصوصا بیست سال اخیر سبب توسعه سریع این فن گردید و سرمایه گذاری های عظیم چه از طرف دولتها و چه صنایع نظامی و تخصصی در این مورد اعمال گردید یکی دیگر از علل پیشرفت فوق سریع این فن در چند ده سال اخیر شد که به علم جوشکاری تبدیل گردید. فرآیند جوشکاری تابع پارامترهای بسیاریست که هر یک به تنهایی میتواند تاثیر اساسی بر کیفیت جوش ایجاد شده، بگذارد. این پارامترها از فلز پایه، موا د مصرفی و پارامترهای فرآیند جوشکاری گرفته تا مهارت جوشکار و حتی شرایط آب و هوایی را دربر میگیرد. از آنجایی که اتصالات جوشکاری در سازه ها و قطعات از نظر پایداری، اطمینان و ایمنی از اهمیت بالایی برخوردار است حصول اطمینان از کیفیت آنها بسیار مهم بوده و جزو دغدغه های اصلی سازندگان و مشتریان این نوع سازه ها و قطعات میباشد.
کتاب- روش های جوشکاری فلزات رنگین با گاز استیلن یا کاربید ( یا فلزات غیر آهنی)- در 26 صفحه-docx
فلزات غیر آهنی یا فلزات رنگی به فلزاتی گفته می شود که فاقد آهن و یا آلیاژهای آن باشند مانند مس – برنج – برنز- آلومینیوم- منگنز- روی و سرب تمام فلزات رنگین را با کمی دقت و مهارت و آشنائی با اصول جوشکاری می توان جوش داد و برای جوشکاری این نوع فلزات بایستی خواص فلز را در نظر گرفت.
جوشکاری مس با گاز
بهترین طریقه برای جوشکاری مس جوشکاری با اکسیژن است ( جوش اکسیژن = اتوگن= استیلن= کاربید اصطلاحات مختلف متداول می باشند) ضمناً می توان جوشکاری مس را با قوس الکتریک یا جوش برق نیز انجام داد. ورقه های مس را مانند ورقه های آهنی برای جوشکاری آماده می کنند یعنی سطح بالائی را تمیز نموده و از کثافات و روغن پاک نموده و در صورت لزوم سوهان می زنند. ولی چون خاصیت هدایت حرارت مس زیادتر است باید مقدار آمپر را قدری بیشتر گرفت. بهتر است همیشه با قطب مستقیم جوشکاری را انجام داد ( با جریان مستقیم و الکترود مثبت) زاویه الکترود نسبت به کار مانند جوشکاری فولاد است. طول قوس حداقل باید ۱۰ تا ۱۵ میلی متر باشد، برای جوشکاری مس می توان از الکترودهای ذغالی استفاده کرد. الکترودهای جوشکاری مس بیشتر از آلیاژ مس و قلع و فسفر ساخته شده اند و گاهی نیز از الکترودهای که دارای فسفر- برنز- سیلکان یا آلومینیوم هستند استفاده می کنند چون انبساط مس در اثر گرم شدن زیاد است فاصله درز جوش را در هر ۳۰ سانتیمتر در حدود ۲ تا ۳ سانتیمتر زیادتر در نظر می گیرند. خمیر روانساز مس معمولاً در حرارت ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ درجه ذوب می شود و به صورت تفاله (گل جوش) سبکی روی کار قرار می گیرد و از تنه کار به علت کف کردن در روی کار نباید استفاده شود. بدون روانساز هم می توان مس را جوش داد و معمولاً از براکس استفاده می گردد. مس را به وسیله شعله خنثی جوش دهیم تا تولید اکسید مس نکند چون ضریب هدایت حرارت مس زیاد است باید پستانک جوشکاری مشعل ۱ تا ۲ نمره بیشتر از فولاد انتخاب شود. بهتر است مس را قبل از جوشکاری گرم نمائیم و با سیم جوشکاری مخصوص جوش داد برای جوشکاری صفحه ۵ میلیمتری سیم جوش ۴ میلیمتری کافی است و از وسط ورق شروع به جوشکاری می نمائیم و وقتی فلز هنوز گرم است روی آن چکش کاری می شود تا استحکام درز جوش زیاد شود.
جوشکاری سرب
در این نوع جوشکاری بیشتر از گاز هیدروژن و اکسیژن استفاده می گردد. در جوشکاری سرب احتیاج به گرد مخصوص نیست ولی باید قطعات کار را قبل از جوشکاری کاملاً صیقلی نموده سیم جوش سرب باید کاملاً خالص باشد چون سرب مذاب بسیار سیال می باشد. لذا جوشکاری درزهای قطعات سربی که به وضع قائم قراردارند بسیار دشوار و مستلزم مهارت و تجربه زیاد است.
جوشکاری چدن با برنج یا لحیم سخت برنج
چدن را می توان با برنج جوش داد. قطعات چدنی را باید همان طوری که برای جوشکاری با سیم جوش چدنی آماده می شوند برای برنج جوش آماده ساخت. لبه های درز جوش را باید به وسیله سوهان یا ماشین تراشید و هیچگاه لبه های درز قطعات چدنی را با سنگ سمباده پخ نزنید. زیرا ذرات گرافیت روی ذرات آهن مالیده می شوند و لحیم سخت خوب به چدن نمی چسبد. قطعات چدنی را قبل از شروع به جوش دادن حدود ۲۱۰ تا ۳۰۰ درجه سانتی گراد گرم کنید و گرد جوشکاری مخصوص چدن به کار برید تا بهتر به هم بجوشد.
نقطه ذوب سیمهای برنجی باید در حدود ۹۳۰ درجه سانتی گراد باشد. سیمهای برنجی که برای جوش دادن قطعات چدنی به کار می روند دارای مقدار زیادی مس است و کمی نیکل نیز دارند . نیکل اتصال لحیم را به چدن آسان می کند و نقطه ذوب زیاد آن موجب سوختن گرافیت درز جوش می شود . در جوشکاری چدن با برنج از شعله ملایم پستانک بزرگ با فشار کم استفاده کنید. اگر فشار شعله زیاد باشد گرد جوشکاری از درز خارج می شود و در نتیجه قطعات چدنی خوب به هم جوش نمی خورند. قطعات چدنی را باید پس از جوشکاری در محفظه یا جعبه ای پر شن یا گرد آسپست قرار داد تا بتدریج خنک شود و سبب شکنندگی و ترک و سخت شدن چدن نگردد.
جوشکاری منگنز
از منگنز به صورت خالص استفاده نمی شود در جهت عکس از آلیاژهای ماگنزیوم استفاده می شود که برای ریختگی فشاری از آن استفاده می گردد . به جای آلیاژهای Mg. Mn و Mg. Al و Mg AlZn امروزه از آلیاژهای مخصوصاً محکم Zr و Th استفاده می شود. برای جوشکاری ماگنزیوم و آلیاژهای آن از همان شرایط جوشکاری آلومینیوم استفاده می گردد. قابلیت هدایت حرارت زیاد و انبساط سبب پیچش زیاد کار می شود. ماگنزیوم در درجه حرارت محیط به سختی قابل کار کردن است و در ۲۵۰ درجه می توان به خوبی کار گرد.
جوشکاری برنج با گاز
برنج مهمترین آلیاژ مس است و از مس و روی و گاهی قلع و مقداری سرب تشکیل می شود، این فلز در مقابل زنگ زدگی و پوسیدگی مقاوم است. چون روی در حرارت نزدیک ذوب برنج تبخیر می گردد بنابراین جوشکاری با این فلز مشکل می باشد. برنج از ۶۰ درصد مس و ۴۰% روی و گاهی مقداری سرب تشکیل شده است. درموقع جوشکاری روی به علت بخار شدن و اکسید روی محل جوش را تیره کرده و عمل جوشکاری را مشکلتر می نماید. ضمناً گازهای حاصله خطرناک بوده و باید از محل کار تخلیه گردند. درموقع جوشکاری روی حرکت دست بسیار مهم است و باید حتی الامکان سرعت دست را زیاد کرده وگرده جوش کمتری ایجاد نمود تا فرصت زیادی برای تبخیر روی نباشد. برنج را می توان با الکترودهای گرافیتی و معمولی جوشکاری نمود، درجوشکاری برنج از قطب معکوس استفاد
دانلود جزوه بازرسی جوش و فرایندهای جوشکاری
فرمت محتوا: PDF
تعداد صفحات: 174
عنوان جزوه
جزوه دوره فرایندهای جوش و بازرسی