تحقیق درباره معرفی میگوهای پرورشی

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:6

فهرست و توضیحات:

معرفی میگوهای پرورشی

میگوی موزی(Penaeus merguiensis)-

میگوی ببری سبز(Penaeus semisulcatus )مکان یابی

میگوی سفید هندی(Penaeus indicus)

این گونه بدنی نیه شفاف، به رنگ صورتی کمرنگ تا زرد دارد. از مهم ترین مشخصات این گونه وجود یک جفت آنتن بسیار بلند شیری رنگ است که آن را از سایر گونه ها متمایز می سازد.

این گونه در مقایسه با سایر گونه ها برای پرورش در سواحل جنوبی کشور از بازده خوبی برخوردار است و بخش وسیعی از استخرهای پرورشی را به خود اختصاص داده است.

درجه حرارت 22 تا 23 درجه سانتیگراد و شوری 15 تا 25 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

نکته: میگوی سفید هندی در مقایسه با سایر گونه ها زودتر فاسد می شود، لذا در حمل و نقل و نگهداری بعد از صید، باید بسیار دقت کرد.

2-

بدن میگوی موزی به رنگ صورتی تا زرد کمرنگ است و خالهای قرمز مایل به قهوه ای دارد(شبیه موز کمی مانده). این گونه در آبهای جنوبی کشور به صورت طبیعی وجود دارد و از انواع میگوهای مرغوب محسوب می شود.

درجه حرارت 25 تا 32 درجه سانتیگراد و شوری 15 تا 32 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

3

بدن این گونه باندهایی رنگی دارد که این باندها به صورت اریب یا متقاطعند. در ایران مطالعات فراوانی بر روی این گونه برای پرورش صورت گرفته است که هم اکنون نیز ادامه دارد؛ اما هنوز اطلاعات دقیقی درباره شرایط زیستی آن در دست نیست.

درجه حرارت 24 تا 34 درجه سانتیگراد و شوری 15 تا 28 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است.

نکته: از آن جا که این گونه نسبت به تغییرات شوری مقاوم و از سازگاری مناسبی در نقاط مختلف دنیا برخوردار است، گونه پرورشی مناسبی تشخیص داده شده است.