امروزه سیستمهای قدیمی که فعالیتهای اصلی سازمان را انجام میدهند یکی از بزرگترین مشکلات سازمانها هستند که به دلیل قدمت طراحی و پیادهسازی امکان تعامل با اجزای دیگر سازمان را ندارند و در بسیاری از موارد که سازمان نیازمندیهای جدیدی پیدا میکند قابلیت انعطاف برای برآورده ساختن نیازهای سازمان را ندارد و حتی در صورت امکان نیز از آنجایی که هزینه انجام تغییرات با گذشت زمان رشد تصاعدی خواهد داشت ( شکل (1)، انجام تغییرات دارای توجیه اقتصادی نیست . با توجه به عدم توانایی سیستمهای قدیمی در برآوردهسازی نیازهای جدید سازمان، سازمانها به دنبال راهکارهایی جهت حل کردن این مشکل میباشند.
دو راه حل کلی برای سازمانها وجود دارد که در گزینه اول سازمان از سیستم قدیمی و تمامی مزایایش چشم میپوشد و سیستم جدیدی را جایگزین آن میکند. در گزینه دوم سازمان تمایلی به دور انداختن سیستم قدیمی ندارد بلکه روشی را بکار میگیرد تا بتوان به سیستم قدیمی پویایی و انعطاف بیشتری بخشید. با توجه به اینکه سیستمهای قدیمی شیرازه و ستون فقرات فعالیت یک سازمان میباشند در بسیاری از موارد سازمانها هیچ تمایلی به کنار گذاشتن کامل آن و یا جایگزینی آن با یک سیستم نوپا ندارند که هنوز در محیط کاری جدی سازمان قرار نگرفته است. بنابراین پیشبینی میشود که گزینه دوم در بازار مدرنسازی برنامههای سازمانی بیشتر مورد توجه سازمانها قرار بگیرد بهگونهای که این امر از لحاظ اقتصادی استفاده از روشهای مهاجرت را مقرون به صرفه میکند.
این فایل دارای 20 صفحه می باشد.