پایان نامه کارشناسی ادبیات در عصر قاجاریه و پهلوی ملک الشعرا بهار

پایان نامه کارشناسی ادبیات در عصر قاجاریه و پهلوی  ملک الشعرا بهار

فایل :word تعداد صفحات 242

توضیحات:

1-کلیات

1-1- مقدمه

      در قلمرو تاریخ جهان، ادبیات همواره به عنوان گنجینه ای از رویدادها، ارزش ها، آداب و رسوم و پیشینه ی تاریخی تحولات اجتماعی و سیاسی یک ملت محسوب می شود. آثار ادبی و جلوه ی تحولات آن در نظم و نثر و در قالب شعر، تاریخ و ... همواره به عنوان مفاهیم نمادین و سمبولیک مورد توجه مردم در هر عصر و زمانی بوده و تا جایی است که به عنوان کانون تبلور اندیشه های فردی و اجتماعی در اعتلای فرهنگ یک ملت تأثیر به سزایی داشته است.

       به دلیل این که حوادث، رویدادها، آداب و رسوم، رفتارها و ... به عنوان نمونه ای از پیشینه ی تاریخی و تحولات اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ملت ما به شمار می رود، لذا تعدادی از بزرگان اعم از شاعران و نویسندگان و هنرمندان از حس خود و رفتار دیگران برای فهم بیش تر مطلب استفاده کرده اند و با نوشته ها، گفته ها و عملکرد خود سعی کرده اند که در روشن سازی بیش تر مشکلات و نارسائی های عصر خود به بقیه ی اعضا و گروه های کم تر آگاه زمان خود و حتی نسل های بعدی گام بردارند. محمد تقی بهار ملقب به ملک الشعراء بهار، یکی از این افراد می باشد که به گفته ی بسیاری از هم عصران خود و بعد از خود، یکی از چهره های ماندگار در عرصه ی شعر و شاعری و حتی نویسندگی عصر قاجاریه و پهلوی می باشد. وی با زبان شعر، بسیاری از ناگفته ها را بازگو نموده و حتی به مقابله با بسیاری از کج روی ها و عواملی پرداخته که باعث ایجاد خفقان و ظلم بر مردم عصر خود شده بودند. شاید بیش ترین اشعار این شاعر گران مایه ی معاصر، در چگونگی سیاست عصر خود و نکوهش راه و روش هایی سروده شده است که گه گاه جامعه را به سوی بطلان هدایت نموده است و همیشه این امیدواری را به جامعه ی خود می داده است که در پشت این چهره های سیاه نفاق و ابرهای تیره و تار، روز روشنی پدید خواهد آمد و همان گونه که بعداً نیز بیان خواهد شد، عواملی از این گونه باعث شد تا مشروطه خواهان به مبارزه با نوع حکومت بپردازند. بنابراین این تحقیق به بررسی نگرش سیاسی ملک الشعرای بهار و انعکاس این نگرش در اشعار وی پرداخته شده است.

1-2- بیان مسأله

      کشور ایران در عصر صفویان، نادری و تا حدودی کریم خانی، دارای ابهت و عظمت زیادی بود و هنوز به عنوان امپراطوری قوی در جهان شناخته می شد و مردم ایران به خود می بالیدند که در کشوری با تمدن کهن و قدرتی زیاد زندگی می کنند، اما در عصر قاجار، این امپراطوری کم کم به خوابی طولانی می رفت و جرقه هایی لازم بود تا از حالت خواب آلودگی بیرون آید. هر چند تحولاتی مانند مشروطه تا اندازه ای بر این بیداری می افزود، ولی باز هم عده ی زیادی از مردم ،آن چنان که باید و شاید نتوانستند خود را به دریای عظیم وطن دوستی که بسیاری از آزادی خواهان سر می دادند، پیوند دهند.

     خوشبختانه در این‌ زمان، شاعران و نویسندگان با قدرت سخن خود در میان مردم نفوذ زیادی پیدا کردند. در مراکز ادبی آن زمان از جمله در تبریز، رشت، اصفهان، مشهد و شیراز، موضوعات متنوع ادبی مانند نمایش نامه، داستان، رمان، مقالات انتقادی، طنزآمیز و سیاسی به‌تدریج رواج یافت و کم کم مسائل طنز آمیز و سیاسی تمام زمینه ها را پر نمود.