پایان نامه پژوهش تطبیقی در زمینه توسعه اقتصادی- اجتماعی جامعه عشایری تالش، قبل و بعد از اسکان

این پایان نامه با روش کمی در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تهران انجام شده است. فرمت فایل: PDF و WORD. دارای پرسشنامه. 204 صفحه.                  

جامعه بشری همواره در حال تکاپو و دگرگونی است. انسان در جستجوی رفاه ، نیروهای طبیعی و تصنعی پیرامون خویش را به کار می‌گیرد. در جایی که انسان قاصر و ناتوان است و دست طبیعت بر زندگی بشر، مستولی می‌گردد، وی را گریزی از سازگاری نیست. جامعه عشایری نیز اجتنابی از انطباق با طبیعت ندارند. کوچندگی نوعی سازش با محیط تلقی می‌گردد. مردمی ‌که معاش خود را از راه پرورش چارپایان تأمین می‌کنند و جهت تغذیه دام (یافتن مرتع)، پیوسته در حال حرکت هستند.

«ایلات و عشایر ایران از نظر وضعیت و چگونگی کوچ و اسکان به سه گروه عمده تقسیم می‌شوند:

گروه اول، ایلات و عشایر کوچ‌نشین که همواره در میان مناطق مختلف سردسیر و گرمسیر در حال حرکت و کوچ بسر می‌برند. این گروه از عشایر فاقد سکونت‌گاه‌های ثابت و دایمی‌هستند. تمام فصول را در سیاه چادرها زندگی می‌کنند و به گله‌داری اشتغال دارند و به کشت و زرع آشنایی ندارند.

گروه دوم، ایلات و عشایر نیمه کوچ نشین که عمدتاً زندگی ییلاق – قشلاقی دارند [این گروه به زراعت نیز می‌پردازند].

گروه سوم، ایلات و عشایر ساکن. یکجانشین شدن ایلات و عشایر بر اثر تغییر شیوۀ معیشت، ضعف و زوال گله‌داری سنتی و اشتغال به فعالیت‌های زراعی و امور دیگر است که به تدریج یکجانشین شده‌اند. عشایر یکجانشین به زراعت توأم با دامداری اشتغال دارند.» (نیک خلق و عسگری نوری، 1377: 64-60).