بررسی نقش تغییرات سرعت سیال و pH در مدل محاسبه حداکثر نرخ خوردگی ناشی از گاز دی اکسید کربن در خطوط لوله نفت و گاز
خوردگی لوله های فولادی انتقال نفت و گاز در اثر حضور گاز دی اکسید کربن و آب یکی از مشکلات مهم در خطوط لوله انتقال نفت و گاز است . از آنجاییکه استفاده از آلیاژهای مقاوم به خوردگی در خطوط لوله بزرگ و طولانی عملاً امکان پذیر نیست، به نظر می رسد تنها راهکار فعلی استفاده از فولاد کربنی و کنترل خوردگی با استفاده از افزودنیهای شیمیایی باشد . از اینرو مدلسازی خوردگی فولاد ساده کربنی در محلولهای آبی حاوی گاز دی اکسید کربن می تواند بعنوان ابزاری برای پیش بینی خوردگی در چنین سیستمهایی مورد استفاده قرار گیرد . در این تحقیق، مدلی برای پیش بینی حداکثر نرخ خوردگی فولاد ساده کربنی در محلولهای آبی حاوی گاز دی اکسید کربن ارائه شده است
