بررسی عوامل اجتماعی موثر بر انعطاف پذیری خانواده وسبکهای هویت در بین دانش آموزان پذیری دانش آموزان
اهمیت و ضرورت انجام تحقیق :
هدف اصلی نهادهای انعطاف پذیری،اجتماعی کردن یا آماده ساختن دانش آموزان برای حضور موثر در جامعه و درک به موقع و هماهنگ ساخت ها،کارکردها و فرهنگ جامعه جهت نشان دادن عملکرد معقول اعم از واکنش ها،رفتا یا کنش در جهت رفع نیازها و رسیدن به اهداف جمعی است.نظام جامعه پذیری و فرهنگ ارتباط دو سویه ای با هم دارند،بدیهی است که نمادها و ارزش های نظام جامعه پذیری از طریق نظام فرهنگی تامین می گردد و از سوی دیگر نظام جامعه پذیری به انتقال و ماندگاری ارزش ها ،هنجارها و آداب و رسوم جامعه یاری می رساند و همچنین این رفتارها و باورهای فرهنگی از زمینه های متفاوتی تاثیر می پذیرند.در جامعه ای چون کشور ما از یک سو و به تبع آن شهر ارومیه از سوی دیگر،نظام جامعه پذیری تحت تاثیر شرایط جهانی،ملی،مذهبی و قومی- محلی می باشد.اگر نهادهای متولی جامعه پذیری دچار نوعی روزمرگی و فعالیت های متعارض گردند ؛ارزش ها و رفتار های متعارض ناشی از این کانون های متعدد می تواند به بحران هویتی و رفتاری بیانجامد.همانطور که می دانیم از طریق جامعه پذیری،هویت ملی یک کشور به نسل های بعدی آن منتقل می شود تا این هویت دچار تغییر و تحولی غیر از آنچه که در روند طبیعی حاصل می شود نگردد .در جامعه امروز ایران علی الخصوص شهر ارومیه نیز بحث جامعه پذیری با توجه به درصد جمعیت بالای جوانان شهروند نسبت به کل جمعیت شهروندان مساله ای مهم است.به نظر می رسد ،این لزوم توجه زمانی دارای اهمیت دو چندانی می شود که پدیده های نوین و جدیدی چون جهانی شدن،ماهواره و گسترش ارتباطات جامعه را سخت تحت تاثیر خود قرار داده است.لذا بر این اساس ،مدیریت فرهنگی – اجتماعی جامعه می بایست توجه لازم را به ماهیت و جایگاه نظام جامعه پذیری در توسعه فرهنگی- اجتماعی داشته باشد.همچنین اگر نهاد های جامعه پذیری در بحث اجتماعی شدن با یکدیگر هماهنگی و همکاری نداشته باشند و انجام کامل و درست فرآیند اجتماعی شدن را نتوانند تضمین کنند،آن موقع آسیب ها و ناهنجاری هایی که عمدتا از تخطی از قراردادها و فرهنگ جامعه پدید می آید در رفتارهای افراد ضد اجتماع یا زیر پا گذارندگان قواعد اجتماعی ظاهر می شود.توجه برنامه ریزی اجتماعی به این نهادها و موارد و تشخیص به موقع اشتباهات احتمالی در عملکردها می تواند از میزان نا هنجاری های آینده جامعه تا حد زیادی بکاهد.با عنایت به مطالب فوق ملاحظه می گردد که جامعه پذیری و شیوه های درست آن در بین جوانان نقش اساسی دارد.جا دارد مسئولین و نهادهای فرهنگی پیشقدم تر از سایر نهادها و سازمان ها در این راستا عمل نمایند.لذا در راستای عملی انجام تحقیقات علمی که این پژوهش نوعی از آن در سطح یک شهر است ضرورت دارد.
تحقیق در مورد انعطاف پذیری
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه24
فهرست مطالب
انعطاف‌پذیرى
تمرین انعطاف‌پذیرى
انعطاف‌پذیرى در سالخوردگان
سنجش انعطاف‌پذیرى
موقعى که توپى را به روى سطح ثابت بزنیم جزئى فشرده مى‌شود و چون اکثر اجسام تمایل دارند شکل اصلى خود را حفظ کنند بعد از فشردگى مجدداً به شکل اولیهٔ خود بر مى‌گردد. توپ پس از اصابت به زمین از آن جدا شده، و از زمین بلند مى‌شود. وقتى دو جسم در حال حرکت هستند و یکى بر دیگرى ضربه وارد مى‌کند همین حالت اتفاق مى‌افتد مانند دست آبشارزن و توپ در والیبال و یا زدن توپ تنیس با راکت. خاصیتى را که موجب مى‌شود تا اجسام پس از برخورد کردن و تغییر شکل جزئى دادن دوباره به شکل و هیئت اولیهٔ خود برگردند خاصیت انعطاف‌پذیرى اجسام گویند. این خاصیت در اکثر اجسام و یا اشیائى که در ورزش به‌کار مى‌روند وجود دارد.
رشد انعطاف‌پذیرى
انعطاف‌پذیری، یعنى توانایى حرکت مفاصل در دامنهٔ کامل حرکت، که براى اجراء بیشینه مفید است، در حالى که انعطاف‌پذیرى محدود شده، یکى از عوامل آسیب دیدن در ورزش است. با وجود این ورزشکاران جوان در پاره‌اى از اوقات این جنبهٔ مهم را نادیده مى‌گیرند. بنابراین به قیمت آسیب‌پذیری، تأکید خود را در قدرت و استقامت قرار مى‌دهند. افرادى مانند ژیمناست‌ها یا بالرین‌ها که مدت زیادى است اهمیت انعطاف‌پذیرى را در فعالیت‌هاى خود درک کرده‌اند، از این قاعدهٔ کلى مستثناء هستند. یکى از دلایل بى‌توجهى ورزشکاران جوان نسبت به انعطاف‌پذیری، فرضیه آنها است؛ یعنى آنها تصور مى‌کنند بدن ورزشکاران جوان به‌طور طبیعى نرم است و نیازى به تمرینى‌هاى نرمشى و انعطاف‌پذیرى ندارد افزون بر این، مردم معمولاً عدم انعطاف‌پذیرى را مربوط به سالخوردگان مى‌دانند؛ یعنى آنهایى که محدودیت‌هاى حرکتى آنها به وضوح آشکار است.
رشد انعطاف‌پذیرى(۲)
تغییرات رشدى در زمینهٔ انعطاف‌پذیرى
بعضى از پژوهشگران به افزایش انعطاف‌پذیرى در کودکان اشاره داشته‌اند. اما متأسفانه اکثر تحقیقات به نوعى کاهش در میزان انعطاف‌پذیرى را نشان مى‌دهند. کلارک در سال ۱۹۷۵ اطلاعات موجود در این زمینه را مرور و چنین نتیجه‌گیرى کرد که پسران بعد از سن ۱۰ سالگى و دختران پس از سن ۱۲ سالگى انعطاف‌پذیرى خود را از دست مى‌دهند، براى مثال هوپریچ و سیگرست (۱۹۵۰) ۱۲ شاخص از انعطاف‌پذیرى را روى ۳۰۰ نفر از دختران سنین ۶، ۹، ۱۲، ۱۵ و ۱۸ سال اجراء کردند. اکثر این شاخص‌ها در بین سنین ۶، ۹ و ۱۲ سال پیشرفت داشت، لیکن
پرسشنامه انعطاف پذیری خانواده (فرم کوتاه)
پرسشنامه انعطاف پذیری خانواده (فرم کوتاه)، حاوی 16 گویه می باشد و روش نمره دهی و تفسیر و روایی و پایایی نیز در آن آمده است.