مقاله : جاده ابریشم

عنوان مقاله : جاده ابریشم

قالب بندی : Word 2003

شرح مختصر : گفته اند این راه را از آنرو بدین نام نهاده اند که ابریشم چین، یعنی مهمترین کالایی که در این مسیر حمل می شد، از این رهگذر به مغرب زمین رسیده است و آغاز نامگذاری آن را از روزگار مارکوپولو می دانند. برخی نیز به این باورند که ریت هوفن (1833-1905) دانشمند آلمانی، نخستین کسی باست که این راه را بدین نام خوانده، اما درست آن است که این جاده از روزگاران باستان به همین نام خوانده می شده است ابریشمی هم که در راه آمد و شد بود، بر خلاف پندار برخی از محققان، تنها خاص کشور چین نبوده است، بلکه سرزمینهای پیرامون چین و حتی ایران نیز، ابریشم بسیاری فرا می آورند و از این راه به سرزمینهای غربی می فرستاند.  برقراری ارتباط رسمی بین ایران و چین، که با آمدن نماینده هایی از امپراتوری های غرب به دربار اشکانیان آغاز شد، طلیعه ای بود بر پیوندهایی گسترده که با آمد و شد نمایندگان دو کشور روز به روز بر گستره آن افزوده می شد. هم چینیان به موقعیت حساس ایران آگاه بودند و هم ایرانیان به نقشی که می توانستند به عنوان پایگاه پل شرق و غرب ایفاء کنند و بنابراین هر دو طرف می کوشیدند تا با گشایش راه ابرایشم، اقتصاد خویش را رونق بخشند.

مقاله راه سازی

لینک پرداخت و دانلود "پایین مطلب:
فرمت فایل: word (قابل ویرایش)
تعداد صفحه: 26
فهرست مطالب:

تاریخچه وزارت راه و ترابری

راه شاهی

راه ابریشم

ساخت راهها و کاروانسراها

کاروانسراها یادگاری از تاریخ چند هزار ساله راهسازی ایران

اولین راه شوسه مهندسی‌ساز

تشکیل وزارت راه 

تغییر نام وزارت راه به وزارت راه و ترابری

تاریخچه وزارتخانه

وزارت فوائد عامه

اداره کل طرق و شوارع

تشکیل وزارت طرق و شوارع

نمودار تشکیلاتی ستاد مرکزی وزارت راه و ترابری

اهداف و وظایف اساسی

الف - اهداف

ب – وظایف اساسی

احداث راه شوسه و تاسیس راه کل طرق و شوارع

قسمتی از متن:

ساختن و نگهداری راه‌های شوسه در کشور وسیع و کوهستانی ایران چون هزینه زیادی داشته لذا تا مقارن جنگ جهانی اول راه‌های ایران به همان وضع سابق باقی بود و همان راه‌های کاروان‌رو را شامل می‌شد ولی از سال 1299 هجری شمسی دولت اقدام به احداث راه شوسه به معنای امروزی آن نمود و می‌توان تاریخ شروع ساختمان راه‌های شوسه را از سال 1301 تا 1304 دانست.

تا این زمان اعتبارات راهسازی و راهداری از طریق اخذ باج یا حق‌العبور در راه‌های شوسه تامین می‌گردید و مبلغ آن حداکثر به 300000 تومان می‌رسید. در 11 فروردین سال 1301 ، اداره کل طرق و شوراع در وزارت فوائد عامه تشکیل و مامور ساختن و نگاهداری راه‌های کشور شد. در سال 1304 با پیشنهاد دولت وقت و تصویب دوره پنجم مجلس شورای ملی دریافت حق‌العبور در راهدارخانه‌ها ممنوع و مقرر شد از وزن غیر‌خالص صادرات و واردات مملکتی مالیاتی بعنوان مالیات راه دریافت شود.

و به این ترتیب اعتبار سالانه به 1500000 تومان رسیده و راه‌های کشور را به نواحی مختلف تقسیم و مسئولیتی را برای اداره امور و تعمیر و نگهداری راه‌ها معین کردند. در این تقسیمات راه‌ها به ده ناحیه منقسم و هر یک شماره‌گذاری شد و تحت نظر یک نفر اداره می‌شد. در سال 1305 برنامه مدونی تحت عنوان "پروژه پیشنهادی ساختمان طرق در ایران"

جهت راه‌سازی تدوین گردید. مدت این پروژه 9 سال و مخارج آن 45 میلیون تومان پیش‌بینی شده بود. در این برنامه ساختمان 17021 کیلومتر راه شوسه درجه 1 و 2و 3 پیش‌بینی شده بود، این پروژه اولین برنامه ساختمان راه‌های شوسه در ایران است.
توجه به توسعه راه‌ها موجب گردید در تاریخ 27/12/1308 اداره کل طرق و شوارع بموجب قانونی که از مجلس شورای ملی گذشت بصورت یک وزارت‌خانه مستقل بنام وزارت طرق و شوارع در آید.

اصول وظایف وزارت‌خانه مذکور طبق ماده دوم این قانون "مراقبت در ایجاد و نگهداری راه‌های آهن و شوسه و تنظیم و توسعه کشتیرانی و اداره کردن امور بندری است" و سپس در سال 1315 با عنوان وزارت راه مامور احداث و نگاهداری راه‌ها، راه‌آهن و اداره امور بندری و کشتی‌رانی کشور گردید.

از آغاز جنگ دوم جهانی طی مدتی قریب به بیست و دو سال یعنی تا بهمن ماه 1341 کشور ما نشیب و فرازهای عجیبی را گذراند و در این دوران اجرای برنامه‌های عمرانی کشور آغاز گردید و وزارت راه نیز هماهنگ با این تحولات برنامه‌های راه‌سازی و نگاهداری راه‌های ساخته شده، توسعه راه‌آهن و گسترش و تجهیز بنادر و فرودگاه‌های کشور را هم گام با پیشرفت‌های سریع سایر ارکان کشور دنبال کرده است.

وزارت راه بموجب قانون تغییر نام "وزارت – راه" به "وزرات راه و ترابری" مصوب 24/4/1353 به وزارت راه و ترابری تغییر نام یافته است و با تشکیلات جدید، اعتبارات بیشتر و وظایف وسیع‌تری به فعالیت پرداخت.

هدف وزارت راه و ترابری عبارتست از پی‌ریزی سیاست جامع و هماهنگ برای ترابری کشور، توسعه، تجهیز، گسترش، نگاهداری و ایجاد تاسیسات زیربنائی آن با توجه به مقتضیات توسعه اقتصادی، اجتماعی وعمرانی و دفاع ملی بدین ترتیب احداث راه‌های ارتباطی کشور اعم از زمینی (راه و راه‌آهن) و راه‌های آبی و فراهم آوردن وسایل ترابری و تنظیم مقررات استفاده صحیح از آنها- تامین ترابری کشور جزو هدف اساسی این وزارت محسوب می‌شود.