وحدت اسلامی از دیدگاه امام خمینی(ره)
مقدمه:
وحدت » از مفاهیمی است که فهم آن بسیارسهل است ولی همواره عوامل و موانعی بوده است که جوامع اسلامی در عمل نشان دادهاند که در فهم همین مفهوم ساده توانایی و لیاقت شایسته نشان ندادهاند و یا اینکه نخواسته اند نشان بدهند. مهم ترین دلیل این امر نیز همین است که بیش از 150 سال افراد آگاه جهان اسلام پیرامون ضرورت بسیار بالای وحدت سخن گفتهاند ولی هنوز نیز عدم اتحاد مسلمانان دربرابر دشمنان ازمشکلات اساسی جوامع اسلامی به حساب می آید. البته منظور ما از جوامع اسلامی مفهومی اعم است و همه اقشار جوامع اسلامی را شامل می شود یعنی از نخبگان و حکومت گران و اهل علم و اندیشه و...گرفته تا مردم عادی که در یک جامعه زندگی می کنند و عضوی از آن محسوب می شوند. یقینا در میان هر یک از اقشار جوامع اسلامی افراد آگاه و عمیقی که عملا نشان داده اند که فهم عالی و بالایی از وحدت دارند وجود دارد ولی متاسفانه اگر بخواهیم کارنامهای از برآیند تلاش تاریخی معتقدان به وحدت ارائه دهیم و همچنین اگر بخواهیم در عرصه عمل تاثیر تلاش وحدت گرایان را بیازماییم مینگریم که هنوز با وضعیت مطلوب فرسنگها فاصله داریم . به همین دلیل امروز نیز از یک سو تفرقه از مهم ترین مصایب جهان اسلام است و از سوی دیگر دشمنان جهان اسلام نیز به سبب تفرقه مسلمانان بزرگ ترین ضربات را به جوامع و کشورهای اسلامی وارد می کنند ذخایر و امکانات مادی و اقتصادی جوامع اسلامی را غارت می نمایند ،کشورها و جوامع اسلامی را اشغال می کنند برای از بین بردن فرهنگ اسلامی هر روز گستاخ تر می شوند در بسیاری از جوامع اسلامی حکومت های دست نشانده و مورد نظر خود را روی کار می آورند و...
از جمله این تألیفات کتاب «الفقه الرضوی» است این کتاب میان دانشمندان مورد بحث و جدال بسیار است برخی آن را معتبر شمردهاند و بر صحت انتساب آن اعتماد کردهاند مانند مجلسی اول و دوم، سید بحر العلوم و صاحب حدائق و شیخ نوری و جز آنها اما جمهور محققین از علما، بر این که کتاب تألیف امام رضا (ع) باشد، وثوق نکردهاند زیرا حصول چنین اطمینان و اعتمادی نیازمند دلیل مثبتهای است که از نظر آنان وجود ندارد و ادلهای را که دیگران برای اثبات آن معتبر شمرده اند قابل قبول ندانسته اند و مورد تردید آنهاست علاوه بر این عدم شیوع نسبت به این کتاب در زمان پیش از مجلسی اول و دوم که از متأخرانند، و عدم وجود هر گونه اطلاعاتی درباره کتاب مذکور نزد پیشینیان بر مجلسیها از جمله اسبابی است که عدم نسبت آن را به حضرت رضا علیه السلام تأکید میکند و.....