تحقیق درباره بررسی استفاده از پلی‌لاتیس در حفاظت خاک و تثبیت شنهای روان و گردوخاک
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 30 صفحه
چکیده
شرایط طبیعی ایران به گونه‌ای است که قسمت اعظم آن در زمره مناطق خشک و فراخشک قرار گرفته است. علاوه برآن بخش‌‌های وسیعی از سطح کشور‌هایی از جمله عراق، عربستان، کویت، کشور‌های حاشیه خلیج‌فارس در جنوب و غرب و کشور‌های پاکستان، ترکمنستان در شرق و شمال‌شرق کشور نیز دارای شرایط خشک و بیابانی هستند که می‌تواند به کانون‌‌های بحرانی تشکیل طوفان‌‌های شن و گردوخاک تبدیل شوند که اثرات آنها به کشور ایران نیز منتقل می‌شود. استفاده از مالچ نفتی به منظور تثبیت ماسه‌های بادی از دیر باز در کشور مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از موادی که می‌تواند در تثبیت شنهای روان مورد استفاده قرار گیرد، پلیمری به نام پلی‌لاتیس است. پلی‌لاتیس، پلیمری در مقیاس نانویی با پایه طبیعی است که با برخورداری از یک شبکه کراسلینکی، امکان چسبانیدن ذرات جامد خاک به یکدیگر را فراهم آورده و از حرکت ماسه و خاک در مقابل باد‌هایی با سرعت بیش از 100 کیلومتر جلوگیری می‌نماید.
پلیمر پلی‌لاتیس از جمله پلیمر‌هایی است که طی سالهای اخیر و پس از آزمایش‌های فراوان به‌وسیله شرکت کارآفرینی و فن‌آوری ایران (کفا)، مرکز پژوهش، توسعه همکاری و صنایع نوین وزارت صنعت، معدن و تجارت و سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی کشور مورد تأیید قرار گرفته است. مطالعات بررسی و کارایی پلیمر پلی‌لاتیس در مورد تثبیت ماسه‌های روان و امکان کاشت گیاه پس از طی مراحل تحقیقاتی و آزمایشگاهی و ثبت اختراع آن، در سال 1386 به وسیله شرکت بهکاو پویا در منطقه ابوزیدآباد کاشان و متعاقباً در سالهای بعدی در مناطق دیگری از جمله در مناطق دشت عباس و شهرستان میناب مورد استفاده و تحقیق قرار گرفته است علاوه برآن کارایی این محصول در تثبیت سطوح سد‌های باطله و دپو‌های معدنی واحد‌‌های صنعتی سنگ آهن گل‌گهر سیرجان، فولاد خوزستان و آلومینیوم‌المهدی به‌کار برده شده است. دوره مانده‌گاری این پلیمر بسته به شرایط عمومی منطقه، میزان پاشش و اهداف برنامه‌ریزی شده 12 تا 18 ماه می‌باشد به‌طوری که با سپری شدن دو دوره زمستان، فرصت کافی جهت رشد و ریشه دوانی گیاه جهت تثبیت ماسه در منطقه را ایجاد نماید. همچنین افزایش دوره ماندگاری این محصول با فراهم نمودن تجهیزات مناسب در زمینه امکان پاشش به‌صورت مخلوط و یا ترکیبی از پاشش مایع بر روی سطح و مخلوط به‌صورت دوغ‌آب امکانپذیر است.
