دانلود تحقیق بیوتکنولوژی گیاهی

دستاوردها و تحولات گسترده علمی و تکنولوژیک جهان که در نیمه دوم قرن بیستم (از اواسط دهه 1970 میلادی) به خصوص در حوزه علوم و فناوری‌زیستی به وقوع پیوست، نویدبخش توانمندی‌های جدیدی در این عرصه بود و امروزه امیدهای فراوانی را در دل دولتمردان کشورهای جهان ایجاد کرده است. بیوتکنولوژی و فناوری ژن با ارایه مسیرهای راهبردی، این امید را به‌وجود آورده‌اند که می‌توان جهان را از کابوس فقر و گرسنگی رها ساخت و امنیت غذایی و بهداشتی را برای جهانیان به ارمغان آورد. بنابراین بشر امروزه با بهره‌گیری از دانش ژنتیک، به قابلیت‌های شگفت‌انگیز طبیعت و موجودات زنده پی برده و بر آن است تا از همین قابلیت‌های ذاتی برای رفع معضلات زیستی استفاده کند.

بر اساس پیش‏بینی‏های بسیاری از متخصصین و صاحب‌نظران از جمله انجمن بین‏المللی علم و توسعه، جمعیت جهان در سال 2050 به 11 میلیارد نفر خواهد رسید و میزان تولیدات غذایی باید در آن زمان به سه برابر مقدار کنونی افزایش یابد که بدون فناوری زیستی میسر نخواهد بود. بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک می‌تواند در جهت بهره‏وری بیشتر از منابع زیستی، حفظ محیط‏زیست و در نتیجه توسعه پایدار مؤثر واقع شود.

ابعاد اقتصادی بیوتکنولوژی در حوزه کشاورزی

ابعاد اقتصادی بیوتکنولوژی در حوزه کشاورزی بسیار چشمگیر بوده است. بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند سده بیست­ویکم، قرن حاکمیت و شکوفایی فناوری زیستی است و این فناوری را عامل دومین انقلاب سبز در آینده به حساب می‏آورند. به مدد این فناوری نوین، پتانسیل قابل‌توجهی در علوم زیست‏شناسی پایه، صنایع کشاورزی، پزشکی و داروسازی، فرآوری غذایی و صنایع شیمیایی پدید آمده است.

کاربرد بیوتکنولوژی در کشاورزی به خصوص برای کشورهای در حال توسعه، چشم‌انداز روشن و بسیار امیدوار‌کننده‌‌ای ترسیم نموده است. طبق‌ مطالعه‌ای‌ که‌ در سال‌ 1985 صورت‌ گرفت‌، تأثیر بیوتکنولوژی‌ بر کشاورزی در کشورهای‌ در حال‌ توسعه‌، در سال‌ 2008 احساس‌ خواهد شد. طبق‌ گزارش‌ سازمان‌ همکاری‌ و توسعه‌ اقتصادی‌ (OECD) در دهة‌ 1980، میزان‌ اکتشافات‌ در مورد بیوتکنولوژی‌ موادغذایی‌ و کشاورزی‌، سریع‌تر از آن‌ بود که‌ تصور می‌رفت‌. بازار جهانی بیوتکنولوژی کشاورزی در سال 1997 حدود 4 میلیارد دلار بود و در سال 2002 حدود 4،8 میلیارد دلار پیش‌بینی شده است. امروزه دولت‌ها و صنایع به این نتیجه رسیده‌اند که باید‌ مردم‌ را بیشتر با بیوتکنولوژی‌ کشاورزی‌ آشنا کنند و برای این‌‌کار، همکاری‌ متخصصین‌ و علاقه‌مندی‌ غیرمتخصصین‌ و اعتماد مردم‌ را لازم‌ می‌دانند‌.

بیوتکنولوژی امکاناتی را فراهم می‏آورد که از طریق روش‏های سنتی قابل دسترس نیستند. لذا بکارگیری این فناوری در کشاورزی می‌تواند با هدف بهره‏وری بیشتر از منابع موجود، کشاورزی پایدار، سلامت محیط‏زیست و در جهت کمک به روش‏های سنتی "به‏نژادی"، موثر واقع شود. به طور کلی، استفاده از فناوری‌زیستی در کنار روش‏های سنتی (کلاسیک) باعث تسریع در دستیابی به اهداف "به‏نژادی" و تأمین احتیاجات کمی وکیفی بشر در آینده خواهد‏ بود. در عین حال هیچگاه نباید این فناوری به عنوان جایگزین روش‏های سنتی و معمول "به‏نژادی" قلمداد شود، بلکه این دو مکمل یکدیگر هستند.

حوزه­های مختلف بیوتکنولوژی گیاهی نوین

فایل ورد 15  ص

خاکورزی جوی وپشته ای 15 ص

15 ص

برای سیستم خاکورزی جوی و پشته ای از جنبه های مختلف می توان تعاریف گوناگونی داشت.

از منظر انواع سیستمهای خاکورزی می توان گفت خاکورزی جوی وپشته ای نوعی سیستم کم خاکورزی وچیزی بین خاکورزی معمولی و سیستم بی خاکورزی می باشد.وبه نوعی یک سیستم خاکورزی حفاظتی نیز می باشدکه در آن از کارنده ها و کولتیواتورهای مخصوصی جهت نگهداری پشته ها برای کاشت محصولات ردیفی استفاده می شود.

از منظر محل کاشت می توان گفت خاکورزی جوی و پشته ای سیستمی متشکل از جوی و پشته هاست که درسالهای متمادی در محل خود قرار می گیرند. بسته به اینکه هدف حفظ رطوبت و یا ایجاد زهکش غنی باشد، پشته هاممکن است باریک یا پهن و جوی ها به موازات خطوط منحنی تراز و یا دارای شیب ناچیز باشند. با کاشت بر روی پشته ها، بذرها در محلی گرم و مرطوب قرار می گیرند.پشته هامی توانند نیمه دائم باشند ویا هرسال بازسازی شوند،که این خود می تواند میزان بقایای گیاهی را بر روی زمین کنترل کند.در سیستم نیمه دائم که پوششی از بقایای گیاهی در بین پشته هاایجاد می شود همچنان اختلال در خاک وجود دارد در حالیکه پوشش سرتاسری در مقایسه با zero tillage کاهش می یابد.در مجموع، می توان گفت این سیستم درصد حفاظتی کمتری در مقایسه با خاکورزی نواری دارد.

جوی ها در این سیستم می توانند دو وظیفه داشته باشند:

جمع آوری و ذخیره آب حاصل از بارندگی در مناطق نسبتاَ کم آبخارج کردن آب در مناطق با خاکهای مرطوب ( ایجاد زهکش )

براساس نوع نیار مزرعه هر یک از دو سیستم طراحی جوی ذکر شده می توانندانتخاب گردند.همان طور که گفته شدهدف از طراحی این سیستمها می تواند ذخیره رطوبت ،ایجاد زهکش مناسب و یا تأمین آب مورد استفاده در سیستم آبیاری ثقلی باشد.

جوی پشته ها دراین سیستم می توانند هم به صورت دستی و هم توسط نیروی کششی حیوانات و یا با بهره گیری از ماشین ها ساخته شوند.بعلاوه اینکه ساخت پشته ها می تواند هر ساله تجدید شودو یا اینکه به صورت نیمه دائم باشد که در این صورت لازم است در هرسال پشته ها را بازرسی کرد و در صورت نیاز اصلاح نمود.در سیستمی که پشته ها هرساله بازسازی می شوند،تنها میزان کمی از بقایای گیاهی بر روی خاک باقی می ماند در حالیکه در سیستم نیمه دائم،پوشش خاک به چگونگی کنترل علف های هرز و اداره ی مزرعه بستگی دارد.

در تعریف دیگر آمده خاکورزی جوی و پشته ای ،سیستم خاکورزی شامل سرزنی و کشت بر روی پشته های ساخته شده طی کاشت در سال زراعی قبل و با بکارگیری مجموعه ای از علف کش ها و حداقل شخم است.هزینه های حاصل از علف کشی ممکن است با بکارگیری یک سیستم علف کش نواری در طول یک ردیف وهمچنین بسته به نوع شخم بکارگفته شده جهت کنترل علف های هرز در مرز بین ردیف ها ،کاهش یابد.سرزنی(تمیز کردن ردیف ها) در حدود 1 تا 2 اینچ پائین تر از بالای پشته ها در زمان کاشت،بقایای گیاهی وبذر علف های هرز را به مرز بین ردیف ها هدایت می کند.به این وسیله محلی هموارو عاری از بقایای گیاهی جهت کار کارنده ها ایجاد می شود.در بعضی شرایط(چون خاکهای سنگین و رسی و یا پشته های خیلی کوتاه)بهتر است که عملیات سرزنی را حذف کردو کاشت را بدون انجام عملیات خاکورزی ودربالای پشته ها انجام داد.از آنجائیکه در این نوع خاکورزی پشته ها در سالهای متمادی ثابت باقی می مانند ، رفت وآمد بایستی کنترل شود.در اکثرمرز بین ردیف ها، اثر چرخی دیده نمی شود، بنابراین با گذشت زمان خاک بین ردیف هابعلاوه ی سطح ردیف ها کمتر دچار فشردگی می شوند.برخی از زارعان به این حقیقت که تولید در 5 سال اول استفاده از خاکورزی جوی و پشته ای به طور ثابت و یکنواخت افزایش می یابد معتقدند چراکه خاک این زمین های مزروعی در طی زمان بهبود یافته است.

تحقیق درباره بررسی و ارزیابی فرایند تعامل بین بخش صنعت و کشاورزی در ایران

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 24 صفحه

چکیده:

اغلب اقتصاددانان توسعه بر وابستگی متقابل میان رشد کشاورزی و صنعت تاکید می‌کنند. شناخت رابطه بین بخش‌های اقتصادی یک کشور، برای ارزیابی سیاست‌های اقتصادی گذشته و شکل‌گیری استراتژی‌های آینده بسیار ضروری می‌نماید. بدون شناخت ارتباط متقابل بین بخش‌های اقتصادی، شناخت سیاست‌های مناسب برای دستیابی به رشد و توسعه پایدار اقتصادی مشکل خواهد بود. این مطالعه به بررسی فرآیند تعامل بخش کشاورزی و صنعت در ایران و طی دوره 85-1338 با استفاده از روش جوهانسون می‌پردازد. متغیرهای مورد بررسی در این الگو شامل ‌تولید ناخالص ملی، قیمت و سرمایه‌گذاری ناخالص داخلی بخش‌های کشاورزی و صنعت می‌باشد. نتایج برآورد مدل در این مطالعه گواه بر برونزایی تولید بخش کشاورزی از صنعت می‌باشد و تنها وجود یک رابطه علیت یک طرفه از بخش کشاورزی به صنعت را تایید می‌نماید.  

مقدمه:

یکی از مهمترین و بحث انگیزترین تعاملات در سطح کلان، تعامل میان دو بخش صنعت و کشاورزی می‌باشد. مطالعات اولیه در این زمینه به فیزیوکرات‌ها در قرن هفدهم بر می‌گردد. کوزنتس (1758) بخش کشاورزی را تنها منبع ثروت معرفی می‌کند به گونه‌ای که تجارت و صنعت تنها شاخه‌ای از کشاورزی به حسا ب می‌آیند (آشراو 2003). در قرن بیستم نیز این موضوع توجه اقتصاد‌دانان مختلفی را به خود جلب کرده بود. آنها بر این عقیده بودند که توسعه کشاورزی و صنعت بدلیل محدود بودن منابع اقتصادی در دو جهت متضاد عمل می‌کنند. اقتصاددانان معاصر بر این باورند که نه تنها تضادی بین رشد هماهنگ دو بخش وجود ندارد، بلکه، آنها می‌توانند در جریان توسعه اقتصادی به عنوان مکمل یکدیگر عمل نمایند. از یک طرف بخش کشاورزی تامین کننده مواد غذایی مورد نیاز شاغلان سایر بخش‌ها و همچنین مواد اولیه مورد نیاز بخش صنعت می‌باشد و از طرفی دیگر توسعه صنعتی نیز می‌تواند با تامین تکنولوژی مورد نیاز بخش کشاورزی،‌ بر رشد این بخش تاثیر مثبتی داشته باشد.

جورگنسون (1961) خاطر نشان می‌کند که برای توسعه بخش صنعت در کشورهای در حال توسعه، نه تنها ایجاد مازاد کشاورزی ضروری است، بلکه، باید از طریق پیشرفت فنی تداوم یابد. بنابراین، وی تأکید می‌کند که در مراحل اولیه توسعه، کشورهای در حال توسعه باید برای تسریع رشد مازاد کشاورزی ود اقدام به سرمایه‌گذاری خالص در این بخش کنند. چاودهاری و رائو(2004) در مطالعه‌ای نشان دادند که بخش کشاورزی در بلند‌مدت یک بخش برونزا بوده و کارآیی صنعت به عنوان یک بخش درونزا از تولید کشاورزی تاثیر می‌پذیرد. راتس و ترویک (2003) در تحقیقی در آفریقا تاثیر سیاست‌های تبعیض گرایانه بر بخش کشاورزی و کاهش سرمایه‌گذاری در این بخش را به عنوان عامل کاهنده رشد اقتصادی و صرفه‌های تکنیکی بخش صنعت معرفی نمودند. جانستون و ملور (1967) نیز در مقاله‌ای با عنوان نقش کشاورزی در توسعه اقتصادی، بر اهمیت کشاورزی به عنوان نیروی محرک رشد تأکید کردند آنها اظهار داشتند که نقش کشاورزی در توسعه انفعالی نبوده و می‌تواند مساعدت‌های عمده‌ای به دگرگون‌سازی ساختار اقتصادی نماید.کانگ و راماچاندران (1999) در پژوهشی نشان دادند که برخلاف دیدگاه رایج در مورد توسعه کره، این کشور بدون سرمایه‌گذاری قبلی در کشاورزی و افزایش بهره‌وری متناسب با آن صنعتی نشده است. جانسون و کیبلی (1975) در یک تجزیه و تحلیل نظری از نقش کشاورزی در تغییرات ساختاری جوامع توسعه‌نیافته به این نتیجه دست یافتند که تلاش برای توسعه کشاورزی،‌ در کشورهای کم درآمد به رشد سریع‌تر تولید کل اقتصاد و اشتغال می‌انجامد. کالیرا جان و سانکار (2001) وجود یک رابطه علی دو طرفه را بین بخش کشاورزی و صنعت کشور هند اثبات نمودند. بدین معنا که نه تنها رشد بخش کشاورزی تأثیر مثبت و معنی‌دار بر رشد بخش صنعت دارد، بلکه، رشد محصول صنعت نیز تأثیر مثبت و معنی‌دار بر رشد محصول کشاورزی دارد. رستگاری و همکاران (2000) رابطه متقابل بین بخش‌های کشاورزی و صنعت پاکستان را مورد بررسی قرار دادند. نتایج این تحقیق نشان داد که بخش‌های صنعت و کشاورزی مکمل یکدیگر و دارای ارتباط متقابل هستند. کرباسی و خاکسار(1382) در مطالعه‌ای رابطه متقابل بین بخش‌های کشاورزی و صنعت ایران را مورد بررسی قرار دادند. نتایج این تحقیق نشان‌دهنده وجود رابطه مکملی بین دو بخش می‌باشد. ‌عسگری(1383) در مطالعه‌ای به بررسی روابط کوتاه‌مدت و بلند‌مدت بخش کشاورزی با سایر بخش‌های اقتصادی پرداخت،‌ نتایج این تحقیق نشان داد که در بلند‌مدت ارزش‌افزوده بخش‌های صنعت و نفت بیشترین تاثیر را بر ارزش افزوده بخش کشاورزی داشته و در کوتاه مدت بخش کشاورزی بطور عمده از وقفه‌های خود و ارزش افزوده بخش نفت تاثیر می‌پذیرد.

بررسی مطالعات انجام شده در این خصوص، ‌در اکثر مواقع تاثیر پذیری بخش صنعت از کشاورزی را تایید می‌نماید و در برخی موارد نیز بر وجود رابطه علی دو طرفه بین این دو بخش اشاره دارد. در حقیقت محرک اولیه برای رشد اقتصادی شتابنده باید از درون بخش کشاورزی آغاز شود و در این خصوص استراتژی دولت در مورد تمرکزکامل ر بخش صنعت صحیح نبوده، بلکه باید متوازن و با اولویت بیشتری نسبت به کشاورزی باشد. تجربیات حاصل از کشورهای در حال توسعه مختلف در دهه 1950 موجب شد که در دهه 1960 از شدت تأکید بر نقش صنعت در توسعه اقتصادی کاسته شود و در مقابل، اغلب اقتصاددانان توسعه بر وابستگی متقابل میان رشد کشاورزی و صنعت تاکید کنند (کرباسی و خاکسار،‌1382).

شناخت رابطه بین بخش‌های اقتصادی یک کشور برای ارزیابی سیاست‌های اقتصادی گذشته و شکل‌گیری استراتژی‌های آینده بسیار ضروری می‌نماید. بدون شناخت ارتباط متقابل بین بخش‌های اقتصادی، شناخت سیاست‌های مناسب برای دستیابی به رشد و توسعه پایدار اقتصادی مشکل خواهد بود. در این راستا مطالعه حاضر به بررسی رابطه متقابل بین دو بخش کشاورزی و صنعت می پردازد.

پاورپوینت تاثیرات کشاورزی بر محیط زیست

در 23 اسلاید زیبا 

فهرست:

13)نکات ایمنی در کاربرد آفت کش

   14)راهکارها

 12)اثرات نامطلوب آفت کش ها

11)مضرات زیست محیطی کشاورزی متداول

10)اثرات مضر کشاورزی متداول بر سلامتی انسان

9)کشاورزی پایدار

   8) شیوه های متداول یا فشرده درکشاورزی

6)فواید کشاورزی ارگانیک

7)نتایج استفاده از کشاورزی ارگانیک

5)کشاورزی ارگانیک و حفاظت از محیط زیست

3)اثرات سموم کشاورزی و آفت کش ها

   4)تعاریف وضرورت کشاورزی ارگانیک

2)نسبت کشاورزی با محیط زیست

1)مقدمه

کشت چای در زمینهای جلگه ای و یا دشت 16ص

16 ص

کشت چای در زمینهای جلگه ای و یا دشت
دراینزمینها باید با روشهای گوناگون خاک را حفاظت کرد. یکی از این روشها زهکشی میباشد که به رشح آن می پردازیم. منظور از رهکشی حفظ رطوبت خاک تا حد تعادل و هدایت آبهای اضافه بر احتیاج بوته چای به خارج از محوطه باغ است. معمولاً بعد از باریدن باران سیل آسا، رهکشی موجود نقش مهمی را در خارج کردن آبهای اضافی بازی می کند. به وسیلة زهکشی می توان سطح آبهای زیرزمینی را تا سانتیمتر از سطح خاک پایین تر برد، از این طریق است که ریشه های چای از خفگی در اثر رطوبت زیاد نجات پیدا میکنند.بهترین طریق زهکشی در کشت چای احداث و ایجاد کانالهای روباز است.
زهکشی نه تنها خاک را تهویه کرده و باعث افزایضش نفوذپذیری وقدرت نگهداری آب در خاک می شود بلکه عمق ریشه را به حداقل می رساند. در مناطق جلگه ای زمین را بر حسب پستی و بلندی آن تقسیم و از خطوط تراز برای کشت استفاده می کنند. ردیفهای کشت باید ار طرف شرق به غرب باشد. تا بعد از رشد بوته، سایه آنها بین ردیفهای مانه از تأمین مستقیم آتاب گردد.
چایکاری در مناطق کوهستانی شیبدار
در مناطق کوهستانی بعد از اینکه از حاصلخیزی زمین اطمینان حاصل شد، باید به ترتیب زیر عملیات لازم را انجام داد.
1- بررسی پستی و بلندی زمین.
2- تهیه نقشه کل زمین و تعیین خطوط همتراز.
3- احداث نهرهای کوچک در امتداد خطوط همتراز.
جهت خارج کردن آبهای اضافی از زمین به منظور جلوگیری از فرسایش خاک باید فاصله دو نهر از همحدود 3 متر باشد. اگر سطح آب های زیرزمینی پایین تر از سانتی متر باشد. بعد از تعیین خطوط همتراز و کندن نهرها باید اقدام به تهیه ردیفهای چایکاری نمود.
ردیفها باید به موازات نهرها ولی عمود بر شیب زمین احداث شوند