مقاله با عنوان بتن متخلخل ( اسفنجی ) ( pervious concrete ) که در چهارمین کنگره ملی مهندسی عمران ارائه شده است، آماده دانلود می باشد.
سال برگزاری:1387
محل برگزاری:تهرن - دانشگاه تهران
محتویات فایل: فایل زیپ حاوی یک pdf
نویسندگان:
[ محسن دایی چینی ] - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعت آب و برق
[ احمد رضامحبوبی ] - دانشیار دانشگاه صنعت آب و برق، مشاور شرکت مهاب قدس
چکیده
در جوامع در حال توسعه برای جلوگیری و کاهش اثر زیان آور افزایش روز افزون مقدار سطح های نفوذناپذیری نظیر جاده ها، آسفالت پیاده روها و پارکینگ ها، از بتن متخلخل استفاده می شود. بتن متخلخل با تخلخل بالاست که یکی از عمده ترین کاربردها آن اجرای رو سازی می باشد. بطور معمول بتن متخلخل فاقد مصالح ریزدانه می باشد و تنها با ملات سیمانی، مصالح درشت دانه را به هم می چسباند به طوری که فضاهای خالی را ایجاد می کند. بتن متخلخل به طور مرسوم در پارکینگ ها، مناطقی با ترافیک کم،پیاده رو و گل خانه ها مورد استفاده قرار می گیرد. اختلاط بتن متخلخل شامل سیمان پرتلند ، پوزولان دانه های یک شکل درشت دانه سنگی و آب می باشد. در مقایسه با بتن معمولی که دارای 3 تا5 درصد فضای خالی می باشد، فضای خالی و تخلخل این بتن بین 22% تا 15% می باشد بتن متخلخل بصورت زهکش عمل نموده و به عنوان پیش تصفیه ی رواناب قبل از ورود به آبهای زیر زمینی می باشد. با نگهداری صحیح ازجمله تمیز کردن مرتب سطح برای جلوگیری از بسته شده منافذ با رسوبات بتن متخلخل می تواند حداقل 20 سال عمر کند. در این مقاله سعی شده که به طرح اختلاط ، کاربردها، ملاحظات طراحی و روش اجرا به تفصیل اشاره شود. این بتن توانست تحولات زیادی در محوطه سازی شهرهای اروپا و آمریکا ایجاد کند. البته این نوع بتن هنوز در ایران اجرایی نشده است . امید است با توجه به صرفه اقتصادی و به منظور حفظ بیشتر محیط زیست استفاده از بتن متخلخل فراگیر شود.
خلاصه مقاله:
یکى از جدید ترین فناورى ها در تصفیه و پاکسازى آب هاى زیر زمینى آلوده استفاده از نانوذرات مى باشد. در بین نانوذرات مختلف ، نانوذرات آهن به دلیل داشتن سطح ویژه بالا دارای قابلیت واکش پذیرى زیاد قدرت جذب کنندگى مطلوب و همچنین بدلیل فراوان بودن و غیر سمى بودن براى اصلاح و حذف آلودگى آبهاى زیر زمینى بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. به منظور جلوگیری از به یکدیگر چسبیده نانوذرات آهن و تشکیل ذرات کلوئیدى بزرگترى و در نتیجه عدم نشست نانوذرات در چند سانتیمترى از محل تزریق از تثبیت کننده هاى سطحى ، پلى اکریلیک اسید استفاده شده است. در این مطالعه مشاهده مى شود که نانوذرات اکسیداهن (Fe3O4) در حضور پلى اکریلیک اسید به صورت کاملا جدا از هم و پراکنده قرار مى گیرند به طورى که قطر تقریبى آنها همچنان در مقیاس نانو مى باشد. همچنین با بررسى و مقایسه نتایج داده هاى آزمایشگاهى (منحنى رخنه تجربى، BTC) مشخص شده است که در غلظتهاى بالا و در جریان هاى نانوسیال عبورى از محیط متخلخل با سرعت کم انتقال نانوذرات کمترى صورت میگیرد و پتانسیل تخریب بیشترى بروز مى کند
کلمات کلیدی:انتقال نانوذرات ، پاکسازی محیط زیست ، پلی اکریلیک اسید ، محیط متخلخل